Bij personen met autisme is er een verhoogde psychische kwetsbaarheid. Verhoogde zelfmoordcijfers, verhoogde kans op burn-out, verhoogd risico op aandoeningen als anorexia, angststoornissen, depressie,…  de lijst is lang.

Maar wat als autisme niet zichtbaar is aan de buitenkant?

Wat als een persoon met autisme heel veel energie steekt in het camoufleren van zijn moeilijkheden waardoor deze voor de omgeving niet opvallen?

Wat als net die personen die daar heel goed in slagen, geen erkenning en dus ook geen ondersteuning krijgen?

Wat als deze personen zich bij uitstek ongezien en onbegrepen voelen, vaak zelfs binnen hun eigen gezin?